आज लोकल ट्रेन प्रवासात मी ऐकलेली चर्चा: - त्या पिंगा गाण्याचं वाचलं का? - हो ना, एवढा अजिंक्य योद्धा, आणि ह्यांना त्याची मस्तानी तेवढी दिसते. अरे त्याचे धडे आहेत - इंग्लंड- अमेरिकेत असे वागा म्हणून. आपल्याकडे नाहीत. - हो ना. आता असं असताना समजा त्याचं झालं एखादं अफेअर तर काय आहे? - त्या वेळेला पद्धत होती. बायका पण असत २-३. - शिवाजी महाराजांच्या पण ५ बायका होत्या. - पण ते लोकांना एकत्र आणण्यासाठी होतं. - गांधी- नेहरू , त्यांची नव्हती का लफडी? अरे, आपल्या एवढ्या खोट्या नोटा का बनतात? कारण गांधी छापणं सोपं आहे नोटेवर. ना केस, ना कपडे. एक चष्मा काढला कि झालं. - आपण बाजीरावसारखे लोक सोडून गांधी-नेहरू करत बसलो. - आणि नेहरूमुळे काश्मीरचा प्रश्न आला. - एकदाच मिल्ट्री पाठवा आणि पाकव्याप्त काश्मीर घेऊन टाका. (हे सर्व ऐकणारा एक सहप्रवासी) तुम्ही डोंबिवलीला बसून येऊन कल्याणच्या लोकांच्या सिट घेता आणि वर त्या दादरपर्यंत सोडत नाही. पाकिस्तान काय काश्मीर सोडणार आहे? मग हशा.. मग दारू, पार्टी, कोणी काय खायला आणलंय, पे कमिशन असं करत गाडी चाल्ली. --- ...
Guiding light for the philosopher is the consistency or non-self contradicting nature of arguments. This blog attempts to see the issues under consideration from the lens of consistency and contradiction. The objective is to point out inconsistencies and contradiction. Sometimes, I might suggest a possible improvement, but it is not an imperative.